Ciernisty krzew o pokroju kopulastym. Liście ciemnoczerwone opadające na zimę.
Drzewo o nieregularnej, wąskiej i luźnej koronie . Pień ciemny. Liście początkowo purpurowe, potem brązowo-zielone.
Niski, ciernisty krzew o długich, przewieszających się pędach. Liście jasnozielone. Jesienią przebarwiają się od żółtego do szkarłatnego. Kwiaty żółte, w obfitych małych gronach.
Drzewo o parasolowatej mocno zwisającej koronie. Liście zielone, owalne.
Zimozielony, gęsty krzew o wygiętych lub pełzających, łatwo ukorzeniających się pędach. Kwiaty białe, owoce czerwone, niezbyt liczne. Dobrze rośnie na każdej, dostatecznie wilgotnej glebie. Bardzo dobra roślina okrywowa, do obsadzania i umacniania skarp, murków i nasypów.
Nisko rozpościerający się krzew z prawie poziomymi pędam. Zrzuca liście na zimę. Pokrój rozesłany, liście skretoległe, jajowate błyszczące,ciemnozielone,przebarwiają się jesienią na pomarańczowo. Owoce czerwone, jabłkowate. Kwiaty biało różowe. Bardzo dobra roślina okrywowa. Toleruje wszystkie rodzaje uprawnych gleb ogrodowych. Polecana do ogrodów skalnych, na murki i skarpy.
Wyprostowany krzew ze sztywnymi pędami. Liście ciemnozielone, błyszczące. Jesienią przebarwiają się na pomarańczowo. Kwiaty różowawe. Owoce czarne, kuliste. Toleruje wszystkie rodzaje gleb. Całkowicie odporny na mrozy, znosi zanieczyszczenie środowiska, upał i suszę. Doskonale znosi cięcie. Podstawowe zastosowanie to formowane żywopłoty.
Wyprostowany krzew ze sztywnymi pędami. Liście ciemnozielone, błyszczące. Jesienią przebarwiają się na pomarańczowo. Kwiaty różowawe. Owoce czarne, kuliste. Toleruje wszystkie rodzaje gleb. Całkowicie odporny na mrozy, znosi zanieczyszczenie środowiska, upał i suszę. Doskonale znosi cięcie. Podstawowe zastosowanie to formowane żywopłoty.
Drzewo o gęstej, szerokiej, nisko osadzonej koronie. Liście ma jajowate lub eliptyczne, długości do 10 cm, całobrzegie lub falisto ząbkowane. Z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od dołu jasne i matowe.
Jedno z najpiękniejszych drzew o zwisających gałęziach. Najładniej wygląda sadzone pojedyńczo. Wzrost początkowo wolny, dorasta jednak do sporych rozmiarów.
Drzewo parkowe. Gałęzie wzniesione lub lekko przechylone, u starych okazów szeroko rozłożone. Liście skrętoległe, na krótkopędach kiściasto skupione, pojedyncze, wachlarzowate, dwuklapowe, widlasto unerwione. Napary z jego liści poprawiają ukrwienie tkanki mózgowej, zwiększają odporność organizmu na niedotlenienie.
Bluszcz jest najbardziej popularnym z pnączy lub roślin zadarniających. Bluszcz to pnącze samoprzyczepne nie wymagające sztucznych podpór. Stare okazy niekiedy zakwitają. Kwiaty są drobne, żółtawozielone i rozwijają się dopiero we wrześniu. Dzięki gęsto osadzonym liściom doskonale nadaje się do zasłaniania mało efektownych ścian. Wymaga jednak stanowisk osłoniętych od bezpośrednich promieni słonecznych oraz od wiatru.
Duże drzewo z szeroką, piramidalną koroną. Jego liście mają czteroklapowy oryginalny kształt. Jesienia przebarwiają się na zlociścieżółto lub pomaraćczowo. Kwiaty żółtawozielone, przypominające tulipany, pojawiają się w wieku 15 lat.
Silnie rosnący krzew o oryginalnym zabarwieniu liści i kulistej koronie. Pędy brązowoczerwone. Liście młode różowawe, potem białozielone. Najpiękniej wygląda posadzona na tle roślin o spokojnym, ciemnym zabarwieniu.
Drzewo o kulistej koronie. Wzrost młodych drzew stosunkowo szybki. Liście pierzaste, zielone, jesienią żółte lub pomarańczowe. Kwiaty białe. Owoce dekoracyjne.
Tworzy parasolowatą koronę o wygiętych do dołu i malowniczo zwisających pędach. Liście duże, o długości do 15 cm, eliptyczne, dosyć grube i sztywne, zielone, niesymetryczne u nasady, gęsto osadzone na pędach. Wiązy najlepiej rosną na glebach żyznych, świeżych, dostatecznie wilgotnych, w miejscach nasłonecznionych lub półcienistych. Są w pełni odporne na warunki klimatyczne Polski.
Krzew o regularnej, stożkowatej koronie i spiczastym wierzchołku. Igły są niebieskozielone, a zimą przebarwiają się na stalowoniebieskie. Doskonały na żywopłoty i rabaty.
Krzew wąskostożkowy, wolno rosnący, złocistożółty. Pędy wyprostowane, igły złocistożółte (zimą żółtobrązowe), kłujące. Ma małe wymagania glebowe i wilgotnościowe. Polecana do ogrodów skalnych, wrzosowiskowych i na cmentarze.
Krzew o formie kolumnowej przypominającej słup. Gęsty i zwarty w pokroju. Silnie rosnący.
Płożąca odmiana jałowca, rozgałęzienia rozkładające się dachówkowato. Igły zielone nie kłujące.
Krzew o wąskim kolumnowym pokroju. Gałęzie wyprostowane, igły stalowozielone, kłujące. Wymagania glebowe i wilgotnościowe małe.
Krzew o płożącym pokroju. Pędy wałeczkowate, pełzające po ziemi, zabarwienie niebieskawozielone. Wymagania glebowe i wilgotnościowe małe. Polecana jako roślina okrywowa do tworzenia tzw. „trawników” jałowcowych m.in. na skarpach oraz do ogrodów skalnych.
Krzew o dość intensywnym zielonkawożółtym a zimą brązowożółtym zabarwieniu igieł. Dobrze rośnie w ogrodach skalnych, na skarpach, rabatach i w kompozycjach.
Kolumnowa forma jałowca o silnie przylegających pędach. Igły koloru niebieskawego.
Odmiana o pokroju wąskostożkowym o sinozielonym zabarwieniu igieł.
Krzew o silnie rosnący o płaskim pokroju. Igły srebrzystoniebieskie.
Krzaczasta odmiana o średnio silnym wzroście, zwykle z kilkoma głównymi pędami. Pędy główne ustawione skośnie, z lekko przewijającymi końcami. Igły gęsto osadzone, srebrzystoniebieskie. Wymaga dosyć żyznych i wilgotnych gleb. Polecana do nasadzeń pojedynczych i kompozycji ogrodowych.
Drzewo wolnorosnce o nieregularnym kształcie. Cechą charakterystyczną są dość duże szyszki umiejscowione dość nietypowo – bo na końcach pędów. Młode szyszki mają ładne czerwone zabarwienie. Wymaga dość żyznej i wilgotnej gleby.
Drzewo wolnorosnce o nieregularnym kształcie. Cechą charakterystyczną są dość duże szyszki umiejscowione dość nietypowo – bo na końcach pędów. Młode szyszki mają ładne czerwone zabarwienie. Wymaga dość żyznej i wilgotnej gleby.
Silnie karłowa, płaskokulista odmiana świerka. Pędy cienkie, regularnie wyrastające ze środka krzewu. Igły jasnozielone, cienkie. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Polecana do małych ogrodów, wrzosowisk, ogrodów skalnych.
Karłowy, gęsty krzew o pokroju gniazdkowym, u młodych roślin z charakterystycznym zagłębieniem w środku. Pędy cienkie i giętkie. Igły krótkie, jasnozielone. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Polecany do ogrodów skalnych, pojemników, małych ogrodów przydomowych.
Karłowy odmiana świerka o pokroju kulistym. Pędy cienkie, krótkie. Igły zielone, 6-9 mm długości. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Polecana do ogrodów skalnych i pojemników.
Karłowy odmiana świerka o pokroju kulistym. Pędy cienkie, krótkie. Igły zielone, 6-9 mm długości. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Polecana do ogrodów skalnych i pojemników.
Drzewo z gęstą i wąską, stożkowatą koroną oraz krótkimi, łukowato wygiętymi w kierunku wierzchołka gałęziami. Jest gatunkiem niewrażliwym na nadmiar wilgoci, suszę i mróz. Igły ułożone promieniście, 1-2 cm długości, od góry ciemnozielone i błyszczące, spodem z dwoma białymi, podłużnymi paskami. Szyszki zwisające, przed dojrzeniem ciemnofioletowe, po dojrzeniu brązowe, pokryte żywicą.
Drzewo o wąskim, płaczącym pokroju. Pędy giętkie, zwisające wzdłuż pnia. Igły dosyć długie, zielone od spodu białawe. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Polecana do dużych ogrodów i parków.
Drzewo o wąskim, płaczącym pokroju. Pędy giętkie, zwisające wzdłuż pnia. Igły dosyć długie, zielone od spodu białawe. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Polecana do dużych ogrodów i parków.
Świerk kłujący o regularnym stożkowym pokroju. Igły srebrzystoniebieskie. Ma bardzo małe wymagania uprawowe i świetnie rośnie w środowisku miejskim. Polecana do nasadzeń pojedynczych w eksponowanych miejscach.
Świerka kłującego dość szybko rosnący o szerokostożkowym pokroju. Jest to odmiana srebrzyście wybarwiona, choć zdarzają się egzemplarze o mniej intensywnym kolorze. Zupełnie odporna w naszych warunkach klimatycznych, nadająca się do uprawy w dużych ogrodach.
Drzewo o powolnym wzroście, początkowo o stożkowatym pokroju. Pędy sztywne, wzniesione. Igły zielononiebieskie. Sosna pięcioigielna. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Duża odpornością na silne wiatry, choroby i szkodniki. Polecana do małych ogrodów, dużych ogrodów skalnych i nasadzeń pojedynczych.
Drzewo o dość regularnym, stożkowatym poroju. Igły długie, miękkie, barwy zielononiebieskiej. Sosna pięcioigielna. Jest bardzo mrozoodporna. Polecana do nasadzeń pojedynczych w ogrodach przydomowych i parkach.
Krzaczasta odmiana sosny o powolnym wzroście. Pędy krótkie, wzniesione. Igły ciemnozielone, sztywne, często lekko skręcone. Sosna dwuigielna. Małe wymagania uprawowe i wilgotnościowe. Polecana na do ogrodów skalnych i alpinariów, do umacniania skarp i uprawy pojemnikowej.
Niska odmiana kosodrzewiny o rozpostartej formie. Pędy nisko rozpostarte nad ziemią, ścielące się. Igły krótkie, ciemnozielone, kłujące. Małe wymagania uprawowe i wilgotnościowe. Polecana do ogrodów skalnych i alpinariów, do umacniania skarp i uprawy pojemnikowej.
Sosna o pokroju początkowo stożkowym, później kopulastym, parasolowatym. Igły o kolorze ciemnozielonym, kłujące i sztywne. Sosna dwuigielna. Małe wymagania uprawowe i wilgotnościowe.
Sosna krzaczasta o szerokiej, z początku walcowatej, później zaokrąglonej formie. U dorosłych drzew czerwonobrązowa, głęboko spękana, łuszcząca się kora. Dobrze rośnie na bardzo suchych stanowiskach, a także na glebach podmokłych. Wytrzymała na mróz. Jest rośliną leczniczą.
Krzew wolnorosnący. Zdobią go liczne czerwone owoce jak i piękne kwiaty. Jest to rośliną dwupienna, na okazach żeńskich pojawiają się ozdobne czerwone owoce. Cis doskonale znosi cięcie, dzięki czemu, jak żaden inny krzew, nadaje się na formowane żywopłoty.
Żywotnik wąskokolumnowo, silnie się zagęszcza. Intensywnie ciemnozielone łuski, dają idealne tło dla innych jasno wybarwionych odmian. Zimy w naszym klimacie nie stanowią dla niej problemu.
Karłowa odmiana żywotnika o bardzo regularnym kulistym pokroju i soczyściezielonym zabarwieniem. Zimą lekko brązowieje. Idealna do zestawień pokrojowych, do mniejszych ogrodów.
Silnie rosnąca kulista odmiana żywotnika o szarozielinej barwie. Wymaga dość żyznych i wilgotnych gleb.
Jedna z najlepszych stożkowych odmian żywotnika. Gałązki delikatne, ciemnozielone, nie brązowieją w okresie zimy. Wymaga dosyć żyznych i raczej wilgotnych gleb. Polecana na żywopłoty.
Stożkowa odmiana żywotnika o złocistym zabarwieniu. Polecany do kompozycji i szpalerów.
Rośnie średnio-silnie, tworzy korony stożkowate, średnio zagęszczone. Pąki kwiatowe zakłada na krótkopędach i pędach jednorocznych. Wymaga silnego cięcia. Owoc duży lub średniej wielkości, kulistostożkowate, lekko żebrowane przy kielichu. Skórka gładka, sucha, zielonkawożółta lub żółta, pokryta ciemnoczerwonokarminowym, rozmyto paskowanym rumieńcem. Przetchlinki liczne, małe, jasnoszare. Miąższ zielonkawobiały z kremowym odcieniem, średnio ziarnisty, średnio luźny, soczysty, słodki, delikatnie kwaskowaty, lekko aromatyczny, smaczny prześwietlającego i odmładzającego.
Dojrzalość połowa padździernika.
Rośnie średnio silnie, tworzy dość luźne i słabo zagęszczone, wzniesione korony. W okres owocowania wchodzi wcześnie lub nawet bardzo wcześnie, owocuje umiarkowanie obficie i corocznie. Kwitnie wcześnie. Owoc średniej wielkości, kulisty i kulistospłaszczony, regularny. Skórka błyszcząca, z delikatnym nalotem woskowym, zielonożółta, pokryta przynajmniej w połowie jasnoczerwonym, rozmytym rumieńcem. Miąższ biały lub białokremowy, średnio zwięzły, bardzo soczysty, kwaskowatosłodki, smaczny. Gniazdo nasienne duże. Dojrzałość od połowy lipca.
Rośnie początkowo silnie, po wejściu w okres owocowania średnio silnie, tworząc luźne, szerokostożkowate korony. W okres owocowania wchodzi wcześnie (w 2-3 roku po posadzeniu), owocuje obficie lub bardzo obficie i z reguły przemiennie. Kwitnie wcześnie. Owoce średniej wielkości lub mały (przy słabym owocowaniu – duży), kulisty lub kulistostożkowaty, lekko żebrowany z kantowanym, charakterystycznie uwypuklonym jednym z żeber, przechodzącym przez cały owoc. Skórka cienka, gładka, sucha, jasnozielonkawa, w miarę dojrzewania zmienia kolor na białożółtawy. Powierzchnia skórki pokryta białawym nalotem. Miąższ zielonkawobiały do białego, kruchy, soczysty, dość ścisły, delikatny, kwaskowatosłodki, smaczny. Dojrzałość połowa lipca-koniec lipca
Rośnie bardzo silnie, jest długowiecznie, o bardzo dużej, kulistej koronie. Owoc średni, kulisty lub nieco spłaszczony. Skórka twarda, mocna, zielona, wraz z dojrzewaniem żółtozielona. Miąższ biały, twardy, mało soczysty, słodkawy. Dojrzałość połowa września.
Rośnie silnie. Pąki kwiatowe potrzebują 800-950 godzin chłodu. Owoce duże, 100-160g, kuliste, regularne. Skórka złocistożółta z jaskrawoczerwonym rumieńcem.
Wzrost średnio silny. Owoc mały, o masie około 20g. Skórka brązowogranatowa, a w pełnej dojrzałości granatowa, pokryta gęstym białawym nalotem. Miąższ, w zależności od stanowiska i stopnia dojrzałości owoców może mieć barwę od zielonożółtej po pomarańczową. Łatwo oddziela się od pestki i jest wyjątkowo smaczny. Dojrzałość zbiorcza: wrzesień/październik.
Rośnie średnio silnie. Tworzy rozłożystą, silnie zagęszczoną koronę. Liście małe, eliptyczne, ciemnozielone. W okres owocowania wchodzi w 2-3 roku po posadzeniu. Owoce: małe, o masie ok. 3,3g, kuliste. Skórka ciemnoczerwona. Miąższ czerwony, średnio zwięzły, kwaskowaty. Dojrzałość zbiorcza: w połowie lipca.
Drzewo rośnie silnie. Tworzy kulistą koronę. Liście eliptyczne, średniej wielkości. Kwitnie średnio wcześnie. Owoc: średniej wielkości, ok.5g, kuliste, nieco spłaszczone. Miąższ ciemnoczerwony, kwaśnosłodki. Dojrzałość zbiorcza: w połowie lipca.
Drzewo początkowo rośnie silnie, po wejściu w okres owocowania słabo. Tworzy koronę jajowatostożkowatą, często nieregularną, dość zagęszczoną, ze zwisającymi gałęziami. Owoce średniej wielkości, o masie 120-185g, czasem duże (do 240g), nie zawsze wyrównane, jajowate, wydłużone, o nierównej, pofałdowanej powierzchni. Skórka dość cienka, delikatna, gładka, lekko błyszcząca. Miąższ kremowobiały, bardzo delikatny, masłowy, soczysty, winkowaty, aromatyczny, bardzo smaczny . Dojrzałość początek września.
Wzrost silny, korona szerokostożkowata, luźna, niesymetryczna ze zwisającymi, łukowato wygiętymi konarami. Owoc średniej wiekości lub duży, szerokojajowaty, symetryczny, skórka gruba, zielonkawożółta, gładka nieco błyszcząca, pokryta rozmyto-paskowanym jasnoczerwonym rumieńcem, obejmującym prawie połowę owocu. Miąższ drobnoziarnisty, soczysty.Dojrzałość zbiorcza: druga połowa sierpnia.
Rośnie dość silnie, tworzy rozłożystą koronę, z lekko zwisającymi gałęziami. W okres owocowania wchodzi średnio wcześnie, owocuje regularnie, ale niezbyt obficie. Owoc duży, o średniej masie 7,5-8g, sercowate, wydłużone, z wyraźnym czubkiem. Skórka żółta, na znacznej powierzchni pokryta pomarańczowoczerwonym, cętkowanym i paskowanym rumieńcem. U dojrzałych owoców rumieniec jest ciemniejszy i pokrywa prawie całą powierzchnię owocu. Miąższ żółty, bez goryczki, słodko-winny, bardzo smaczny. Sok bezbarwny. Dojrzałość zbiorcza: przełom piątego i szóstego tygodnia dojrzewania czereśni.
Rośnie początkowo silnie, a w pełni owocowania średnio silnie. Liście duże, szerokoowalne, bez połysku. Miodniki duże, ciemnoczerwone. Wcześnie wchodzi w okres owocowania. Owoce duże lub bardzo duże, ok.8g, sercowate, wydłużone. Skórka karminowoczerwona z odcieniem brązowym, pokryta jasnymi punktami. Miąższ twardy, jasnoczerwony, aromatyczny, bardzo smaczny. Dojrzałość siódmy tydzień dojrzewania czereśni.
Odmiana czereśni pochodząca ze Szwecji, otrzymana ze skrzyżowania Annonay i Wczesnej Rivery. Rośnie umiarkowanie silnie. Wchodzi wcześnie w owocowanie, plonuje dobrze, corocznie. Owoc: średniej wielkości lub małe, 4,5-5,5g, sercowate. Skórka ciemnoczerwona, w pełnej dojrzałości prawie czarna. Miąższ ciemnoczerwony, winny, smaczny. Dojrzałość zbiorcza: pierwszy tydzień dojrzewania czereśni, najczęściej na przełomie maja i czerwca. Nie należy ich zbierać zbyt wcześnie.
Wolnorosnące drzewo o stożkowatej lub jajowatej koronie. Wszystkie gałęzie skierowane pionowo ku górze. Młode liście jasnożółte, starsze żółte i żółtozielone. Stanowisko słoneczne i półcieniste. Wytrzymały na suszę. Ma niewielkie wymagania glebowe. Nadaje się do kompozycji kolorystycznych, szczególnie w ogrodach przydomowych.